در حالی که در اتاقم قدم می‌زد و به عکس‌های روی دیوار نگاه می‌کرد، گفت: این خواهرت است؟ چقدر شبیه هستید.
بله.
خوش به‌حالت. می‌دانی من به خاطر سیاست تک‌فرزندی در چین تنها فرزند خانواده‌ام.
سیاست تک‌فرزندی؟
بله کشورم، کشور بسیار پر‌جمعیتی است. به همین دلیل دولت برای کاهش نرخ زاد‌و‌ولد، قانونی را تنظیم کرد که به بسیاری از چینی‌ها تنها اجازه داشتن یک فرزند را می‌داد و البته استثنائات زیادی هم برای داشتن فرزند دوم یا سوم در نظر گرفته شده‌ بود. این قانون سال ۱۹۷۹ آغاز شد و تا سال ۲۰۱۵ ادامه داشت. به همین‌دلیل من نه خواهر و برادر دارم و نه خاله و عمو! آیا تو خاله ‌و عمو داری؟
من ۵ تا عمو، ۴ تا عمه و ۳ تا خاله دارم.
خدای من! این یعنی کلی دختر‌عمو، پسر‌عمو داشتن! باید حس خیلی‌خوبی داشته باشی. نه؟
به فکر فرو رفتم، هیچ‌وقت به این موضوع فکر نکرده بودم! کودکی‌ام پر بود از خاطرات خوب و شیطنت‌هایی که باهم می‌کردیم اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم داشتن دختر‌خاله و عمو برای دیگران آرزو باشد!
سیاست تک‌فرزندی در کاهش رشد جمعیت چین مؤثر واقع شد و نرخ رشد جمعیت را در سال ۲۰۱۳ به ۴۶/۰ درصد رساند اما تبعات ناخواسته‌ای هم داشت. ترجیح سنتی برای داشتن فرزند پسر موجب شد تا توازن جنسیتی کشور برهم بخورد. بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۰ نسبت جنسی هنگام تولد ۱۱۸ پسر به ازای ۱۰۰ دختر است که بسیار بالاتر از میزان طبیعی ۱۰۵ به ۱۰۰ محسوب می‌شود. ( با خنده ادامه داد) به خاطر همین هنگامی که در خیابان راه می‌روی حس می‌کنی همه مرد هستند!
پس چطور بعضی از هم نسل‌های شما تک فرزند نیستند؟
در برخی مناطق روستایی به خانواده‌هایی که فرزند اول آنان دختر یا پسر معلول بود اجازه داشتن فرزند دیگری هم داده می‌شد. بعضی از اقلیت‌های قومی نیز می‌توانستند بیشتر از یک فرزند داشته باشند.در ضمن والدین می‌توانند با پرداخت جریمه‌ای خیلی سنگین صاحب فرزند دوم شوند.
جالبه!
می‌دانی، خانواده و ارزش‌های خانوادگی در چین بسیار مهم است، ما برای بزرگ‌تر‌هایمان احترام زیادی قائل هستیم. پدر و مادر خیلی زحمت می‌کشند تا همان یک‌فرزندی را که دارند به خوبی بزرگ کنند و برای او هیچ چیزی کم‌نمی‌گذارند و پس از اتمام تحصیل برای ازدواج او اقدام می‌کنند و در خرید خانه و برگزاری مراسم کمک می‌کنند. به علت مشغله کاری که معمولا اکثر چینی‌ها دارند، برای گذراندن زندگی، زوجین هر دو باید سخت کار کنند و پدر و مادر که حالا پدر‌بزرگ و مادر‌بزرگ شده‌اند، در نگهداری از نوه‌ها کمک می‌کنند. وقتی که والدین پیر و ناتوان می‌شوند فرزندان از هیچ کمکی به آنها دریغ نمی‌کنند و اکثر سالمندان در خانه فرزندان‌شان مانند جزوی از خانواده زندگی می‌کنند. در نتیجه عشق، اعتماد و وابستگی خاصی میان این سه نسل در خانواده وجود دارد.
برایم خیلی‌جالب بود که بر‌خلاف برخی جوامع، ارزش‌های خانوادگی هنوز در چین پابرجا و پر‌اهمیت است.

لینک این داستان در روزنامه جام جم

https://jamejamdaily.ir/newspaper/item/66502