این سوال خیلی از شما همراهان عزیز می باشد، اما پاسخ صریح و قاطعی برای این پرسش وجود ندارد.
اگر بخواهم خلاصه نظر خود را بگویم این است که همه چیز بستگی به خود آدم دارد. فردی را تصور کنید که رفته به یکی از کشورهای عربی و زبان انگلیسی هم بلد است و در آنجا دائم با ایرانی ها در ارتباط است و امور روزمره خود را هم با زبان انگلیسی رفع و رجوع می کند خوب این آدم صد سال هم اگر در آنجا زندگی کند زبان عربی یاد نمی گیرد و در مقابل فرد دیگری در ایران زندگی می کند و در موسسه و یا دانشگاه عربی می خواند و دائم فیلم و سریال عربی می بیند و با گردشگران و دوستان عرب به طرق مختلف در ارتباط است که خوب می توان توقع داشت که وی به سرعت در ایران و بدون اینکه مجبور باشد خارج برود زبان عربی را یاد می گیرد.
یعنی با وجود گسترش شبکه های متنوع تلویزیونی و اینترنتی و راههای نوین و رایگان ارتباطی می توان در داخل کشور محیطی طبیعی برای خود ایجاد نمود و زبان را به سهولت یاد گرفت و فقط در این شرایط یادگیری زبان نیاز به اراده، استمرار و برنامه ریزی دارد و بس.چه بسیار کسانی که پای خود را از شهر خود بیرون نگذاشته اند ولی به زبان خارجی مسلط هستند و چه بسیار افراد دیگری که در خارج از مرزها زندگی کرده اند و حتی فارغ‌التحصیل شده اند ولی تسلط کافی به زبان ندارند.
البته سخن من نافی تاثیر محیط بر یادگیری زبان نیست لکن فقط می خواهم تاکید کنم که محیط خارجی تعیین کننده نیست و محیط داخلی نیز نمی تواند مانعی برای یادگیری زبان باشد.